Dublin Core
Dublin Core is een internationaal erkende standaard voor het beschrijven van digitale (en fysieke) informatieobjecten, zoals documenten, afbeeldingen, audiovisueel materiaal, erfgoedobjecten en websites. Het is ontwikkeld in 1995 tijdens een workshop in Dublin, Ohio (VS) – vandaar de naam – en sindsdien wereldwijd in gebruik genomen in de bibliotheek-, erfgoed- en archiefsector.
De kern van Dublin Core bestaat uit 15 eenvoudige, algemene metadata-elementen zoals:
- Title (Titel)
- Creator (Maker/auteur)
- Subject (Onderwerp)
- Description (Beschrijving)
- Publisher (Uitgever)
- Date (Datum van creatie of publicatie)
- Format (Bestandstype, afmetingen, etc.)
- Identifier (Unieke aanduiding zoals een URL of inventarisnummer)
- Language (Taal)
- Rights (Auteursrechteninformatie)
Er is ook een "qualified" variant van Dublin Core, waarin deze basisvelden verder kunnen worden gespecificeerd of uitgebreid.
Wat is het doel van Dublin Core?
Het doel van Dublin Core is om:
- Uniformiteit te bieden in het beschrijven van informatieobjecten.
- Uitwisselbaarheid van metadata tussen systemen mogelijk te maken.
- Zoekbaarheid en vindbaarheid te verbeteren – zowel binnen een collectie als over collecties heen.
- Laagdrempeligheid te bieden: de standaard is eenvoudig genoeg voor gebruik door niet-specialisten, zoals vrijwilligers in erfgoedorganisaties.
- Waarom is Dublin Core belangrijk in de erfgoedsector?
In collectiebeheersystemen en beeldbanken wordt Dublin Core vaak gebruikt als basislaag voor metadata-uitwisseling, bijvoorbeeld wanneer collecties worden gepubliceerd naar portals zoals Europeana, Erfgoedregister.be of Wikimedia Commons. Het biedt een gemeenschappelijke taal waarmee verschillende systemen en organisaties elkaar kunnen “begrijpen”.
