4 mei 2025 bij de gedenkstenen van de Jouster Toer
Ik loop hier vaak langs. Bijna dagelijks. Langs deze stenen, met namen erin gebeiteld.
Namen die ik niet ken. Gezichten waar ik me niets bij kan voorstellen, levens waar ik nooit over heb gehoord. Ze zijn er gewoon, stil en zwaar, tegen de muur.
Eerlijk gezegd: meestal loop ik door.
Niet vandaag. Vandaag sta ik stil — en met mij vele anderen.
Bij wat ik niet weet. Bij wat ik vergeten ben, of misschien nooit heb gekend.
Bij mensen uit deze plaats, uit deze straten, die hier ooit leefden, lachten, hoopten — en stierven in tijden van oorlog.
Sommigen ver weg, in Indië of Korea. Anderen misschien hier, ondergedoken, opgepakt, omgekomen.
Hun namen herinneren ons eraan dat vrijheid niet vanzelf spreekt, en dat verlies dichterbij is dan we soms beseffen.
Ik wil ze leren kennen. Niet alleen als namen in steen, maar als verhalen die ertoe doen. Want hoe klein mijn gebaar ook is, het telt mee.
Vandaag loop ik niet zomaar voorbij. Vandaag buig ik even het hoofd.
